ماباید شخصیت حسین بن علی را که برای ما یک شخصیت انسانی است بشناسیم.

این مرد که ماهرسال به نام او وقتها صرف می کنیم،

پولها خرج می کنیم، روزها تعطیل می کنیم،

باید خصوصیاتش برای ما شناخته شود.

وازجمله خصوصیات او همین است که آیا حسین (ع) یک شخصیت حماسی هست یا نه؟

حسین (ع)یک شخصیت حماسی است اما حماسه انسانیت ،حماسه بشریت ، نه حماسه قومیت.

سخن حسین ، عمل حسین ، حادثه حسین ، روح حسین ، همه چیز حسین هیجان است ،تحریک است ، درس است، القاء نیروست.

حادثه عاشورا دو صفحه دارد : 

1 : صفحه  تاریک و سیاه و ظلمانی  : این صفحه را که نگاه میکنیم در آن کشتن بیگناه میبینیم ، کشتن جوان ، کشتن شیرخوار ، اسب بر بدن مرده تاختن میبینیم  آب ندادن به یک انسان میبینیم 

زنو بچه را شلاق زدن میبینیم اسیر را بر شتر بی جهاز سوار کردن میبینیم……

از این نظر قهرمان کربلا کیست ؟

واضح است وقتی حادثه را از جنبه جنایی ببینیم قهرمان حادثه در این نگاه یزید و عبید الله بن زیاد و عمرسعد ،شمر بن ذی الجوشن و خولی و… است.

2 : صفحه سفید و نورانی :  این تاریخچه صفحه دیگر هم دارد که قهرمان آن  پسر معاویه و پسر زیاد ، پسر سعد ، شمر نیست. در آنجا قهرمان حسین است .

در آن صفحه دیگر جنایت نیست بلکه حماسه است ، افتخار و نورانیت است ، تجلی حقیقت و انسانیت است  و تجلی حق پرستی است.

حسین را یک روز کشتند و سر او را از بدن جدا کردند اما حسین که فقط این تن نیست ، 

حسین یک مکتب است وبعد از مرگش زنده تر می شود.

حضرت زینب به یزید همین را گفت : اشتباه کردی ،،

هر نقشه ای که داری  به کار ببر ولی مطمیین باش تو نمی توانی برادر مرا بکشی و بمیرانی ؛ برادر من زندگی اش طور دیگر است او نمرد بلکه زنده تر شد.

منبع : حماسه حسینی  استاد شهید مرتضی مطهری . جلد 1 ، ص 16 تا 21